संवाद

मन हे माझे पाषाणाचे
तू इथे येऊस नाही
शेकडो मी यत्न केले
निर्झरास वाट नाही
अयोग्य तुजला मी सखे
मी योग्यतेचे स्थान नाही
तू कितीही सत्य असली
तेवढा मी सत्य नाही
मान्य मजला आसवांचा
मेघ तो बरसेल काही
त्या आसवांच्या न्यूनतेला
हे सखे मी साध्य नाही
क्षणभराच्या त्या सोबतीला
धन्य मी झालो तरीही
पण सोबतीला, ह्या सखे
प्रीतीचा तो गंध नाही
हे सखे मी जाणतो ग
मी तुझा आरोपी आहे
सिद्धता माझ्या गुन्ह्याची
हाच त्याचा न्याय आहे

जाणते रे मी सख्या हे
मन तुझे पाषाण आहे
त्याच पाषाणाची साक्ष
मम प्रीतीचा  निबंध आहे
पाषाणाने कधीच नाही
अयोग्यता तव सिद्ध झाली
पण पाषाणाला त्या आता
हे समाजाचे वेटोळे आहे
मान्य थिजला तू जरी
घालुनी हे वाद सारे
माझ्याच सोबतीला
एवढे हे प्रश्न का रे?
ना आरोपी तूच आहे
ना गुन्हा कोण्या एकाचा
प्रीतीच्या सत्याला केवळ
मान्यतेचा शाप आहे

– नियाज मुलाणी